In september 2023 is een beveiliger als zelfstandige een overeenkomst voor de duur van een jaar aangegaan met een beveiligingsbedrijf. Het beveiligingsbedrijf heeft de beveiliger op zijn beurt ter beschikking gesteld aan Securitas, die de beveiliger heeft ingezet voor de beveiliging van een datacentrum van Microsoft. In juni 2024 voert de Belastingdienst een boekenonderzoek uit bij de eenmanszaak van de beveiliger. Daarbij concludeert de Belastingdienst dat de inkomsten van de beveiliger fiscaal moeten worden gekwalificeerd als loon uit dienstbetrekking. Aangegeven wordt dat de beveiliger moet worden opgenomen in de loonadministratie van het beveiligingsbedrijf.
De beveiliger vordert daarop bij de kantonrechter dat deze voor recht verklaart dat sprake is van een arbeidsovereenkomst en dat het beveiligingsbedrijf wordt veroordeeld om achterstallig loon, transitievergoeding, niet-genoten vakantiedagen, wettelijke verhoging, wettelijke rente en buitengerechtelijke kosten te betalen.
In lijn met de jurisprudentie van de Hoge Raad stelt de kantonrechter eerst de rechten en verplichtingen vast die de partijen zijn overeengekomen en beoordeelt de kantonrechter daarna of deze overeenkomst volgens de wettelijke regels moet worden aangemerkt als een arbeidsovereenkomst. Die laatste beoordeling doet de kantonrechter op grond van alle feiten en omstandigheden van het geval en zonder rekening te houden met de vraag of de partijen bedoeld hebben om een arbeidsovereenkomst te sluiten.
Op grond van de volgende omstandigheden concludeert de kantonrechter dat sprake is van een arbeidsovereenkomst:
• De beveiliger maakte deel uit van een team van beveiligers: 20 werknemers van Securitas en 30 zzp’-ers die het beveiligingsbedrijf had uitgeleend aan Securitas.
• De beveiliger moest voorafgaand aan de tewerkstelling in het datacentrum van Microsoft een training volgen waarbij aan hem een uitgebreide werkmap met regels werd verstrekt.
• De beveiliger kreeg via een portofoon instructies van Securitas en werd tijdens een inwerkperiode begeleid door een leidinggevende van Securitas. Microsoft legt sancties op als een beveiliger zich niet houdt aan de instructies.
• De beveiliger werkte volgens een door het beveiligingsbedrijf opgesteld rooster met diensten van 4, 8 of 12 uur, dat werd opgesteld nadat de beveiliger zijn beschikbaarheid had opgegeven.
• De beveiliger werkte in een uniform.
• Vanuit een centrale locatie in het datacenter werd met camera’s toezicht gehouden, ook op de werkzaamheden van de beveiliger.
• Microsoft stelt zeer strikte eisen aan beveiligers, die gescreend worden en over de vereiste verklaringen en vergunningen moeten beschikken.
De kantonrechter stelt vast dat sprake is van zowel leiding en toezicht als van volledige inbedding in de organisatie van het beveiligingsbedrijf, Securitas en Microsoft, terwijl de beveiliger geen commercieel risico loopt, zich niet als ondernemer gedraagt en door de Belastingdienst is aangemerkt als werknemer. De vrijheid van de beveiliger om zich te laten vervangen, staat niet in de weg aan de conclusie dat sprake is van een arbeidsovereenkomst, omdat niet gebleken is dat vervanging feitelijk heeft plaatsgevonden en omdat een eventuele vervanger aan dezelfde strikte eisen moet voldoen als de beveiliger zelf. Bovendien sluit de mogelijkheid van vervanging niet uit dat sprake kan zijn van een arbeidsovereenkomst.
Omdat het beveiligingsbedrijf vanaf 1 juni 2024 de facturen van de beveiliger niet meer heeft voldaan, wordt het beveiligingsbedrijf veroordeeld tot betaling van het loon vanaf die datum. Als loon stelt de kantonrechter de vergoeding per uur vast die het beveiligingsbedrijf met de beveiliger was overeengekomen. De kantonrechter merkt daarbij op dat er geen andere afspraak over de hoogte van het loon is. Aan de wettelijke mogelijkheid van vaststelling van een gebruikelijk of billijk loon komt de kantonrechter niet toe, omdat die mogelijkheid alleen geldt als geen loon is afgesproken, terwijl er wel een loonafspraak was gemaakt.
Het beveiligingsbedrijf had gesteld dat uitgegaan zou moeten worden van het cao-loon, maar de kantonrechter verwerpt die stelling met als argument dat de cao niet van toepassing was (er was niets afgesproken over de toepasselijkheid van de cao en de cao was ook niet algemeen verbindend was verklaard) en dat de cao een hoger loon dan het cao-loon niet uitsluit.
Ook de gevorderde vergoeding wegens niet-genoten vakantiedagen, transitievergoeding, wettelijke verhoging (gematigd tot 10%), wettelijke rente en buitengerechtelijke incassokosten worden toegewezen.
Recht op vakantietoeslag over bonus
Een bedrijf dat adviseert over zonnepanelen en dat zonnepanelen ontwerpt, verkoopt en installeert heeft zijn activiteiten verdeeld over twee B.V.’s. Eén B.V. verkoopt de zonnepanelen en de andere installeert ze. Bij het bedrijf dat de zonnepanelen...